Harry Voss (73), nummer 5 op onze kandidatenlijst, is een ‘wereldberoemde Gelderlander’ met een dierenbeschermingsleven dat honderden, misschien wel duizenden, volgeschreven pagina’s zou kunnen vullen.
Harry is geboren in Apeldoorn, in de arbeidersbuurt Westenenk. Het was een warme plek om op te groeien, zegt hij.
De wijk waar hij woonde, lag tegen het bos aan, en daar is zijn liefde voor in het wild levende dieren ontstaan, dankzij ontmoetingen met wilde zwijnen en amfibieën. Harry is getrouwd met Gerry en samen hebben ze drie volwassen kinderen en sinds een jaar zijn ze de trotse opa en oma van Duco Sylvester.
Omschrijf je zelf met een paar karakteristieken.
Ik ben een volhouder, ik ben netjes en (bijna) niet te stoppen.
Wat voor jeugd heb je gehad?
Ik had een warme jeugd en mijn ouders stimuleerden me om datgene te doen wat mij gelukkig maakte.
Wat waren je ambities?
Ik wilde al heel jong opkomen voor de zwakkeren in de maatschappij. Bij het volwassen worden heeft dat gevoel zich verder ontwikkeld in de richting van het welzijn van dieren. Ik zag al in mijn jeugd hoe met name wilde dieren te vaak het onderspit delven in een samenleving die door mensen geregeerd wordt.
Hoe stond je als kind tegenover dieren?
Bij ons thuis bestond er veel liefde voor dieren. Katten, honden, vogels, konijnen… en natuurlijk was er de liefde voor de dieren buiten, in het bos en het veld. Mijn vader kwam uit de Achterhoek en groeide op in een jachtomgeving, waar hij helemaal niks mee had. Binnen onze familie was iedereen trots op mijn activiteiten voor dierenwelzijn. Eerst was het meer amfibieën beschermen, knotwilgen poten en herstellen. Later werd dat ook wegen afsluiten voor de padden trek (en daarmee was ik ongeveer de eerste in het land).
Wat heb je voor opleiding/ studie gedaan?
Ik heb alles in de praktijk geleerd en ben van ongeveer alle scholen weggestuurd. Tot ik door liefde gedreven van Gerry naar school moest… De Avond MAVO.
Hoe ziet je carrière er tot dusver uit? Wat doe je momenteel?
Ik heb bij de HEMA gewerkt, waar ik Gerry ontmoette. Later werkte ik bij een computer bedrijf, RCC, en daar was ik chef output afdeling. Toen heb ik bij de SP gewerkt, bij het MilieuAlarmteam en vervolgens ben ik actief geworden bij Wakker Dier en bij de Partij voor de Dieren, waarvoor ik lang raadslid ben geweest in Apeldoorn. Ook ben ik actief binnen de Faunabescherming en strijd tegen het onrecht van de koninklijke jacht op het Kroondomein.
Nog steeds ben ik dag in dag uit voor de dieren bezig. Elke dag met de materie bezig, wat me naarmate ik ouder word, wel steeds meer moeite gaat kosten.
Wat betekent ‘vrede’ voor jou? Heb je je ooit actief ingezet voor vrede?
Ik heb meegedaan aan de grote vredesdemonstraties in Amsterdam, Den Haag en zelfs in Duitsland.
Is vrede voor jou verbonden met liefde voor dieren?
Ja.
Sommige mensen kiezen volmondig voor dieren, anderen kiezen voor dieren in het grotere verband van dieren, milieu en natuur. Wat drijft jou vooral?
Mijn drive is al mijn hele leven vooral gericht op het beschermen van de in het wild levende dieren. Na mijn zogenaamde paddenoverzet-jaren, is mijn leven omgezet naar actie en speurwerk.
En dat is het nog steeds.
Hoe ben je bij Vrede voor Dieren terecht gekomen? Wat vind je van de naam van onze partij?
Dankzij mensen om me heen. Vooral in het wereldje van de Faunabescherming kunnen we goed bijhouden wat er politiek allemaal gebeurt. En we anticiperen daar op.
Wat heeft gemaakt dat je je aansloot?
Onvrede over standpunten binnen de Partij voor de Dieren die helemaal niets met dierenwelzijn te maken hebben.
Daar was ik intern (fractie Apeldoorn) ook steeds mee bezig.
Als je nu terugkijkt op je leven, kan je dan stellen dat er momenten geweest zijn die je misschien de kant van Vrede voor Dieren hebben opgestuurd?
Mijn leven stuurt mij altijd in de richting van die politieke partij die het meeste voor dieren opkomt.
Hoe ‘voelt’ het nu om erbij te horen?
Geweldig om er bij te horen.
Stel dat er zoveel zetels (vijf) gekozen worden dat je mee kan doen in de Tweede Kamer, wat is dan het eerste dat je zou doen?
Een stevige borrel drinken!
Wil je zelf nog wat kwijt?
Het is jammer dat de Partij voor de Dieren een andere koers heeft gekozen. Maar voor wie echt uitsluitend voor dieren wil opkomen, is Vrede voor Dieren de enige weg om te gaan.
Ik blijf schatplichtig aan de Partij voor de Dieren, heb onlangs bijvoorbeeld de zogenaamde Harry Voss Award namens de PvdD uitgereikt aan de brandweer. Er hing een wat ongemakkelijke sfeer en ik begreep dat er provinciaal en landelijk op de afdeling is ingesproken. Maar ze willen me blijven eren. Ik ben netjes en vriendelijk gebleven. Na de verkiezingen zal ik me beraden over deze situatie.
Meer weten? Lees voor meer informatie het boek “Harry Voss, Man van Actie” (2012) door Annemarie van Gelder
