Annemieke Poutsma staat op nummer 10 op de kandidatenlijst van Vrede voor Dieren. Dieren vormen sinds haar jeugd een belangrijk onderdeel van haar leven. Ze groeide op in Boekelo (Overijssel) en genoot een typische plattelandsjeugd. “Als meisje van een jaar of tien liep ik dikwijls langs een hond die aan een ketting zat en steeds heen en weer rende. Dat vond ik vreselijk!” Ze werd lid van de ‘Bond tegen kettinghonden’. “Mijn ouders vonden het, geloof ik wel aandoenlijk, maar zelf waren ze er niet zo mee bezig.”
In Boekelo werd Annemieke van jongs af aan al geconfronteerd met wat de werkelijkheid voor dieren op boerderijen betekende. “Het was destijds nog niet zo grootschalig als nu, maar dieren zaten ook toen al dicht op elkaar gepakt in donkere schuren. Ik registreerde het en verwonderde me erover, maar begreep toen nog niet wat het precies betekende.”
Vegetariër
Toen ze 12 was, werd Annemieke vegetariër. “Mijn moeder vond het prima, maar dan moest ik wel zelf koken.” Ze bakte kaasplakken of maakte nasischijven. “Uiteindelijk deed mijn moeder mee, maar dat was omdat ze vlees vies vond.”
“Nu ik ouder ben, schaam ik me met terugwerkende kracht dat we het ‘gewoon’ vonden dat we op die dieren reden, dat we ze de sporen gaven als ze van ons over een hindernis moesten springen… maar toen was dat wat je deed.”
Thuis hadden ze een hond, een kat en een cavia en toen ze elf jaar was, kreeg Annemieke een pony. “Nu ik ouder ben, schaam ik me met terugwerkende kracht dat we het ‘gewoon’ vonden dat we op die dieren reden, dat we ze de sporen gaven als ze van ons over een hindernis moesten springen… maar toen was dat wat je deed. Je wist niet beter. Ik schrok er intussen niet voor terug andere mensen aan te spreken als ik vond dat ze hun dieren slecht behandelden.” Vanaf haar veertiende ging ze ’s zomers, via familie, in Engeland werken met paarden en pony’s
“Ik merkte dat ze daar met veel meer respect met paarden omgingen, alsof het gezinsleden waren. Dat voelde als thuis komen voor mij, ik heb daar veel geleerd.” Tijdens haar studie commerciële economie aan de HEAO liep ze stage in Londen. Daar bleek dierenactivisme alom aanwezig. Ze las -en vertaalde- een boek over de wereldwijde voedselproductie en de rol van vlees en het bijbehorende dierenleed en waarom mensen geen vlees zouden moeten eten. Daarmee werd bij haar de omslag van dierenvriend naar dierenactivist een feit.
Vegetariërsbond
Het is geen wonder dat Annemiekes eerste vaste baan bij de Nederlandse Vegetariërsbond was. “Ik kreeg daar het vegetarische keurmerk onder mijn hoede en was verantwoordelijk voor het testen en verlenen van het officiële keurmerk, onder andere aan de eerste vegetarische burger van McDonalds in 1992! Chrissy Hynde (The Pretenders) kwam speciaal namens Peta (People for the Ethical Treatment of Animals) naar Nederland voor dit heugelijke feit!
Later werkte Annemieke nog een blauwe maandag bij Biologica, voor de promotie van biologisch scharrelvlees, maar daar haakte ze gauw af. “Daar hoorde ik echt niet.”
Het leven nam de regie, Annemieke kreeg een gezin, maar zodra ze van het bestaan van de Partij voor de Dieren hoorde, sloot ze zich aan. Samen met anderen richtte ze een van de eerste werkgroepen op van de partij, in Friesland. “We ondervonden veel tegenwerking, maar het is wel gelukt!”
Misdaad
Ook werd ze actief voor dierenrechten organisaties, voerde rechtszaken tegen uitbreidingen van een varkensstal en een geitenhouderij en vulde intussen haar boerenhuis en -erf met diverse thuisloze dieren, katten, honden, paarden, kippen en schapen..- naast haar werk als onderzoeker.
“Soms ben ik wel eens wanhopig. Mensen hebben geen idee van de schaal waarop het systematisch mishandelen van miljoenen dieren gebeurt. Volgens mij is dit een van de grootste misdaden die door mensen wordt begaan jegens andersoortige levende wezens. Soms lijkt het alsof mensen bewust hun ogen sluiten en het niet willen weten. Zolang we toestaan dat wij mensen zo met onze medeschepselen omgaan, zal er nooit vrede op aarde komen.”
“Wie werkelijk vrede wil, begint bij zichzelf en toont mededogen en een vredelievende houding jegens alle levende wezens op aarde. Vrede begint op je bord.”
Logische stap
Annemieke heeft de Partij voor de Dieren verlaten. “Die bestuurscrisis in 2023 zat mij niet lekker en ik kreeg steeds meer de indruk dat dieren secundair werden in het partijprogramma. Voor mij is het onbegrijpelijk dat er maar niet met de afschaffing van de rituele slacht werd doorgepakt. En tenslotte was er dat defensie standpunt…
“Mijn overstap naar Vrede voor Dieren is een logische stap. De dieren moeten weer gehoord worden en op de politieke agenda komen. Wie werkelijk vrede wil, begint bij zichzelf en toont mededogen en een vredelievende houding jegens alle levende wezens op aarde. Vrede begint op je bord!”