Onze Visie
Wie we zijn
Vrede voor Dieren is een nieuwe politieke beweging die radicaal en exclusief kiest voor dieren, natuur en milieu. Het initiatief voor Vrede voor Dieren is nog jong, ontstaan in de zomer van 2025, na de val van het kabinet Schoof. De oprichters hebben een lange traditie in het beschermen van dieren en laten zich met Vrede voor Dieren niet afleiden van hun hoofddoel: de stemlozen beschermen tegen het mensdom.
In de politiek zijn dieren te vaak en te lang een bijzaak of zelfs een bijgerecht. Vrede voor Dieren zet ze per definitie vooraan in alle beleidsoverwegingen. Deze missie is urgenter dan ooit nu de wereldpolitiek zich steeds meer richt op bewapening en de angst voor oorlog groeit.
Dieren in tijden van oorlog
De roep om extra bewapening klinkt steeds luider. Maar in alle menselijke conflicten zijn het niet alleen mensen die klem zitten. Ook dieren worden massaal medeslachtoffer van zaken waar zij niets mee van doen hebben. Dat begint bij proeven op dieren bij de ontwikkeling van wapens en gaat door tot op en rond het slagveld, waar ook hun leefgebied wordt vernietigd. De media tonen ons dagelijks alles wat er wereldwijd gebeurt; dat vergroot de angst. ‘De wereld is veranderd’ is vooral een menscentrale opvatting en geen reden dieren daarvan nog meer de dupe te laten worden
Maar oorlog is niet de enige manier waarop dieren lijden. Ook in ons dagelijks voedsel- en landbouwbeleid worden ze structureel uitgebuit.
Een einde aan de bio-industrie
Nog altijd is de bio-industrie niet tot een einde gekomen. Integendeel: de pleitbezorgers van de bio-industrie hebben een eigen politieke partij opgericht, die een dominante positie inneemt in alle provincies en in de Eerste Kamer. Die partij heeft zelfs het gehele ministerie van Landbouw bezet (met twee bewindslieden) en ook de naam van het ministerie veranderd om te laten zien hoezeer ze belangenbehartigers van de sector zijn.
Deze belangenbehartiging blijkt een forse achteruitgang in de aandacht voor de positie van dieren. Waarom is het beleid van de agrolobby niet meer en krachtiger weerlegd, terwijl vaststaat dat het voor dieren, natuur en milieu en zelfs voor de Nederlandse economie slecht is?
De agrarische sector neemt meer dan 50% van het grondoppervlak in Nederland in en draagt minder dan 2% bij aan het Bruto Binnenlands Product. De impasse in het stikstofbeleid die voortvloeit uit de bezetting van het ministerie van LVVN kost volgens recent onderzoek van SEO Amsterdam en CE Delft 15 miljard per jaar, ruim 800 euro per inwoner. En dat is alleen nog maar het welvaartsverlies in geld uitgedrukt.
Aan natuur- en gezondheidsschade komt nog eens 14 miljard euro per jaar bij. Volgens het Planbureau voor de Leefomgeving bedraagt de milieuschade zelfs 46 miljard, waarbij de landbouw vervuilender is dan de industrie.
Van alles wat de veehouderij in Nederland produceert, is 85% bestemd voor export, terwijl we 75% van wat we in Nederland consumeren importeren. Door deze internationalisering raakt onze band met ons voedsel steeds verder uit beeld. Ondertussen worden cocktails van pesticiden gebruikt waarvan de stapeleffecten nauwelijks bekend zijn. Alle Nederlanders hebben PFAS en microplastics in hun bloed, maar de politiek grijpt niet in.
Keer op keer blijkt uit onderzoeken dat de veehouderij letterlijk ziekmakend is, maar het lukt niet om te komen tot de substantiële krimp die noodzakelijk is. Zelfs het afschaffen van uitwassen zoals onverdoofd ritueel slachten is nog steeds niet gelukt. Een voorstel daartoe is zo topzwaar gemaakt dat het politieke draagvlak waarschijnlijk zal bezwijken. Het verbod dat in 2011 al door tweederde van de Tweede Kamer gewenst werd, lijkt voorlopig nog ver weg.
De macht van de landbouwlobby laat zien hoe weinig de belangen van dieren werkelijk meetellen.
Hokjesdenken doet dieren tekort
Dieren kennen niet de tegenstelling tussen linkse en rechtse politiek. Zij hebben geen enkele reden of mogelijkheid om te kiezen tussen een ‘linker-‘ en ‘rechtervleugel’. Daarom zouden dierenbeschermers zich moeten verenigen vanuit het overstijgend belang van de bescherming van dieren, natuur en milieu – ook in hun eigen belang.
In 2023 gaven veel kiezers in peilingen nog expliciet aan voor dieren te willen stemmen, maar door maatschappelijke en politieke veranderingen zijn veel kiezers van toen politiek dakloos geworden. Datzelfde geldt voor veel vredesactivisten die tegen elke vorm van geweld zijn.
Deze groepen bieden we bij Vrede voor Dieren ‘politiek asiel’. Wij laten ons niet afleiden door identiteitspolitiek tussen mensen, maar stellen de belangen van dieren, natuur en milieu en van vredespolitiek blijvend centraal.
We zullen altijd bereid zijn tot samenwerking met partijen die pleiten voor de rechten en het welzijn van dieren, natuur en milieu. We zullen altijd openstaan voor de dialoog als alternatief voor bewapening. Maar we zullen ons nooit laten afleiden van de ontwikkeling van een liefdevolle samenleving.
Vrede… voor dieren?
Er is weinig fantasie voor nodig om in te zien dat ook vrede van cruciaal belang is voor de bescherming van het meestal machteloze leven van medeschepselen.
Bij de uitbreiding van het defensiebudget tot 5% van het nationaal inkomen – een knieval voor president Trump en de NAVO – werd niet duidelijk uit welke budgetten die tientallen miljarden zouden moeten komen. Maar dat ze ten koste zullen gaan van sectoren waar mensen, natuur en dieren extra zorg behoeven, is niet ondenkbaar. Inmiddels heeft de focus op defensie al geleid tot minder strenge bescherming van de natuur bij defensieprojecten en boterzachte restricties rond clustermunitie.
Met bommenwerpers die Nederland levert aan landen die het verdrag tegen clustermunitie niet hebben ondertekend, kunnen alsnog clusterbommen worden afgeworpen. Dat is een directe schending van het verdrag! Het pleidooi voor extra bewapening wordt omgeven door een krachtige lobby, terwijl de stem voor vrede nauwelijks nog gehoord wordt. In de mensgerichte en nu ook oorlogsvrezende politiek, komen dieren, natuur en milieu er steeds bekaaider af. De aandacht díe er was voor dierenwelzijn verdwijnt in een steeds groter wordende stilte. Zelfs progressieve partijen die eerder kozen voor ontwapening steunen de militarisering voluit.
Op 29 oktober 1983 gingen meer dan 550.000 Nederlanders de straat op tijdens de grootste demonstratie ooit in Nederland, om tegen kruisraketten te protesteren. Hun geluid lijkt verstomd. Zelfs partijen die zich ‘progressief’ en ‘groen’ noemen, gaan mee in de roep om de wapenwedloop verder aan te wakkeren.
Nooit eerder stond ‘progressief’ voor exponentiële groei van de defensie-industrie. Nooit eerder stond ‘groene politiek’ voor legergroene politiek die dieren, natuur en milieu ondergeschikt maakt aan een oorlogseconomie.
Alle wapens worden getest op dieren, alle wapens hebben een verwoestend effect op hun en ons leefmilieu en maken de wereld onveiliger. Het veiligheidsdilemma in internationale betrekkingen laat zien hoe staten elkaars angst voeden en daardoor een wapenwedloop creëren.
Wie dieren wil beschermen, kan niet anders dan zich inzetten voor vrede. Wie vrede wil bewerkstelligen, kan niet anders dan zich inzetten tegen een wapenwedloop.